Dbając o światło: Czas, który mamy. Czas, którym jesteśmy. Pamięć, którą pielęgnujemy

Od 6 stycznia w Muzeum POLIN, na poziomie +1 będzie można obejrzeć instalację Tetiany Bohuslavskiej "Dbając o światło: Czas, który mamy. Czas, którym jesteśmy. Pamięć, którą pielęgnujemy", w której artystka porusza temat trwającej wojny w Ukrainie.

Tetiana Bohuslavska o instalacji:

"Zapoznanie się z Muzeum POLIN, jego działami, zbiorami, wielkoskalowymi projektami i wystawą stałą było dla mnie szczególnym doświadczeniem, które można określić jako czasowe; podkreślę tu szczególne dla mnie komponenty.

Powrót poczucia czasu, jego ciągłości, trwania. Obcowanie z wystawą stałą dotyczącą historii Żydów polskich na przestrzeni tysiąca lat, skupienie się na historii innego narodu, który przeszedł przez wiele tragedii, tworzenie porównań z historią Ukrainy, dostrzeganie różnych skrzyżowań, dało mi możliwość złapania pewnego dystansu. Dla mnie (jak i dla wielu innych), wraz z wybuchem pełnowymiarowej wojny w Ukrainie, czas jakby zatrzymał się i niezwykle trudno jest mi uzyskać w sztuce dystans, z którego można by próbować pojąć i wyartykułować to, co obecnie się dzieje.

Dzięki pracy kuratorskiej i immersyjnym technologiom, które zapraszają widzów do coraz głębszego poznawania na wystawie stałej Muzeum POLIN co jakiś czas traci się poczucie własnego wieku i stale odkrywa się, niczym dziecko, coś nowego. To ważne doświadczenie, które przywraca świadomość, że sami jesteśmy czasem i że łączymy w sobie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Niesamowita praca pracowników i działów muzeum nad zachowaniem pamięci, zarówno materialnej, jak i niematerialnej, otwarty dostęp do ogromnej bazy wywiadów wideo, świadectw i informacji, zaufanie ludzi i ich wkład w kolekcję muzealną – wszystko to stanowi żywy organizm pamięci i kultury, który zadziwia i przywraca wiarę w zwycięstwo światła i życia nad wszelkimi machinami śmierci.

Nie mniej ważne jest wrażenie, jakie wywołuje projekt architektoniczny Rainera Mahlamakiego, który łączy zewnętrzną surowość z wyrazem witalności, woli i wolności, wraz z symbolicznym mostem pamięci łączącym obie części muzeum. Dlatego moje prace, które zostaną zaprezentowane w muzeum, powstały bezpośrednio w wyniku eksploracji przestrzeni muzeum i interakcji z nią, znaczeniowego i przestrzennego dialogu. Do stworzenia prac wybrałam trzy miejsca, których tytuły / kody tematyczne to: «Czas, który mamy», «Czas, którym jesteśmy»,  «Pamięć, którą pielęgnujemy».

«Czas, który mamy» – praca stworzona w osobnym szklanym sześcianie-galerii – zamieni się w przestrzeń refleksji nad czasem, konsekwencjami wojny i dialogu. Chcę spotkać w tej przestrzeni różne okresy – ostatnie pięć miesięcy (lipiec-listopad) mojego pobytu w Kijowie w czasie wojny, miesiąc (grudzień) w Warszawie, teksty napisane przez Deborah Vogel i Zygmunta Baumana, odpowiednio z 1930 i 2011 roku. Docelowo chcę stworzyć przestrzeń, w której ludzie będą mogli rozmawiać o tym, co dla nich ważne, o swoim doświadczeniu wojny, traktując tę przestrzeń jako miejsce budowania zaufania i otwartości.

Część «Czas, którym jesteśmy» będzie instalacją typu site-specific, której forma w dużej mierze inspirowana jest przestrzenią muzealną.

«Pamięć, którą pielęgnujemy» – będzie częścią poświęconą pamięci Ukraińców, którzy zginęli w wyniku rosyjskich ataków.

«Dbając o światło» – to tytuł, który łączy wszystkie elementy mojej pracy. Ukraina przechodzi obecnie przez bardzo trudny okres zimowy. Gdy Rosja nadal zabija cywilów i atakuje system energetyczny, ludzie pozbawieni są ciepła, prądu i wody, a wszystkie służby stale pracują nad ich przywracaniem. Dlatego ten tytuł ma dla mnie znaczenie zarówno dosłowne, jak i metaforyczne – powinniśmy dbać o światło, musimy zachować je w sobie mimo wszystko. To duże wyzwanie i duża odpowiedzialność".

Organizatorzy: