Posagowa cukiernica Ewy z Kramsztyków Bujakowej

„Kochany Franku, zastanawiałam się trochę, zanim napisałam te dwa pierwsze wyrazy, ale przecież muszę się nareszcie przyzwyczaić mówić po imieniu memu przyszłemu mężowi” – pisała w styczniu 1903 roku Ewa Kramsztyk do Franciszka Bujaka. Ślub Ewy, studentki fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, i Franciszka, młodego historyka, odbył się w Krakowie 23 kwietnia 1903 r., był wyjątkowym wydarzeniem.

Panna młoda była wnuczką Izaaka Kramsztyka, absolwenta Warszawskiej Szkoły Rabinów, który już w 1831 r. w czasie powstania listopadowego żywo angażował się w sprawę polską. Zwolennik asymilacji pozostał wierny religii mojżeszowej podobnie jak jego synowie, m.in. ojciec Ewy Jakub i stryj Zygmunt Kramsztyk (jej opiekun po śmierci rodziców). Franciszek Bujak, syn chłopski, ukończył gimnazjum i uniwersytet , rozpoczął karierę naukową, w przyszłości został rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Pomimo różnic pochodzenia i wyznania (panna młoda musiała zmienić wyznanie na katolickie) ich krótkie małżeństwo było szczęśliwe. Dochowali się trójki dzieci. Niestety Ewa zmarła młodo w 1909 r. Pozostały pamiątki: opublikowane w 2012 roku listy z lat 1902–1909 oraz posagowa cukiernica i adamaszkowa serweta z monogramem „EK”, jedyne przedmioty ocalałe z wyprawy ofiarowanej pannie młodej przez babkę Sarę Kramsztyk.

Pamiątki przekazała do zbiorów muzeum pani Magdalena Bujak-Lenczowska, wnuczka Franciszka i Ewy. Poprzednio przekazane pamiątki rodziny Kramsztyków przekazali Janusz Prochaska i Krzysztof Prochaska, wnukowie Andrzeja Kramsztyka; niektóre z nich były pokazywane na wystawie „Biografie rzeczy. Dary z kolekcji Muzeum Historii Żydów Polskich”.