Biogramy uczestników konferencji "Listopadowe nadzieje. Żydzi wobec niepodległości Polski w 1918 r."

Kliknij w nazwisko, żeby przeczytać biogram wybranego uczestnika konferencji.
 

Wróć na górę strony

Natalia Aleksiun jest profesorem  najnowszej historii Żydów w Touro College, w Graduate School of Jewish Studies w Nowym Jorku. Ukończyła studia magisterskie i doktoranckie na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała też na uniwersytetach w Oksfordzie, Jerozolimie i w Nowym Jorku, gdzie obroniła drugi doktorat. Była stypendystką Institute of Contemporary History w Monachium, Herbert D. Katz Center for Advanced Judaic Studies na uniwersytecie w Pensylwanii, Vienna Wiesenthal Institute for Holocaust Studies w Wiedniu  oraz Center for Advanced Holocaust Studies przy Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie. Wspólnie z dr Elissą Bemporad kieruje grupą roboczą naukowców zajmujących się zagadnieniami gender oraz tematyką  kobiecą w historii żydowskiej w Center for Jewish History w Nowym Jorku. Jest autorką monografii Dokąd dalej? Ruch syjonistyczny w Polsce 1944-1950, oraz licznych artykułów publikowanych w pismach takich jak: „Yad Vashem Studies”, „Polish Review”, „Dapim”, „East European Jewish Affairs”, „Studies in Contemporary Jewry”, „Polin”, „Gal-Ed”, „East European Societies and Politics”, „Nashim” i „German History”. Jest wpółredaktorką XX tomu rocznika „Polin” poświęconego pamięci o Holokauście, oraz tomu XXIX  zatytułowanego Writing Jewish History in Eastern Europe. Jej książka Conscious History: Polish Jewish Historians before the Holocaust ukaże się nakładem wydawnictwa Littman Library w roku 2019. Obecnie pracuje nad nowym wydaniem Zagłady Żydów Żółkiewskich Gerszona Taffeta oraz nad książką  o tzw. „aferże trupiej” na europejskich uniwersytetach w latach 20. i 30. XX wieku. Jest również zaangażowana w projekt poświęcony życiu codziennemu Żydów ukrywających się na terenie Galicji w okresie II wojny światowej.

Wróć na górę strony

Robert Blobaum jest profesorem na Wydziale Historii West Virginia University. Jego głównym polem zainteresowań jest historia społeczna, polityczna i dziedzictwo kulturowe Polski w pierwszej dekadzie XX wieku. Jego najnowsza książka zatytułowana jest A Minor Apocalypse: Warsaw during the First World War (2017). Robert Blobaum jest redaktorem tomu Antisemitism and Its Opponents in Modern Poland (2005) oraz autorem prac Rewolucja: Russian Poland, 1904–1907 (1995, za którą otrzymał Nagrodę im. Oskara Haleckiego za najlepszą książkę na temat historii Polski) oraz Feliks Dzierżyński and the SDKPiL: A Study of the Origins of Polish Communism (1984). Był członkiem rad programowych organizacji takich jak: Association for Slavic, East European and American Studies oraz Polish Studies Association; obecnie stoi na czele Polish Institute of Arts and Sciences of America. Jest wielokrotnym stypendystą Komisji Fulbrighta. Jego praca naukowa była wspierana przez: International Research and Exchanges Board, the American Council of Learned Societies, the National Endowment for the Humanities oraz the National Council for Eurasian and East European Research. Obecnie  uczestniczy w projekcie zespołowym poświęconym małym miasteczkom polsko-żydowskim w okolicach Warszawy w pierwszej połowie XX wieku.

Wróć na górę strony

Jochen Böhler jest stypendystą w Imre Kertész Kolleg w Jenie, gdzie wykłada historię najnowszą Europy Środkowo-Wschodniej. W roku 2017 współpracował gościnnie jako profesor przy projekcie „The Europe of Wars and the Traces of War” na Sorbonie (Université Paris-I). Opublikował m.in.: War, Pacification, and Mass Murder, 1939: The Einsatzgruppen in Poland (2014; z J. Matthäusem i K.-M. Mallmannem), Legacies of Violence: Eastern Europe’s First World War (2014; z J. von Puttkamerem i W. Borodziejem) oraz The Waffen-SS: A European History (2016; z R. Gerwarthem). W przygotowaniu książka Civil War in Central Europe, 1918–1921. The Reconstruction of Poland, w której opisuje walkę o niepodległość państw narodowych na zgliszczach upadłych europejskich imperiów.

Wróć na górę strony

David Engel jest profesorem dziejów Holokaustu, studiów hebrajskich i żydowskich oraz historii na Uniwersytecie Nowojorskim. Jego publikacje poświęcone są wielorakim aspektom żydowskiej historii politycznej i intelektualnej pierwszej połowy XX wieku, w tym relacjom polsko-żydowskim przed, po oraz w trakcie trwania Holokaustu. Opublikował m.in.: In the Shadow of Auschwitz: The Polish Government-in-Exile and the Jews 1939-1942 (1987), Facing a Holocaust: The Polish Government-in-Exile and the Jews 1943-1945 (1993), Between Liberation and Flight: Holocaust Survivors in Poland and the Struggle for Leadership 1944-1946 (1996, po hebrajsku); The Holocaust: The Third Reich and the Jews (2000), Zionism: A Short History of a Big Idea (2008), Historians of the Jews and the Holocaust (2010) a ostatnio The Assassination of Symon Petliura and the Trial of Scholem Schwarzbard (2016). Jest redaktorem publikacji: Spowiedź Calka Perechodnika, wydanej przez Ośrodek KARTA w 2004 roku. W latach 1985-2016 zredagował szesnaście tomów rocznika „Gal-Ed: On the History and Culture of Polish Jews” wydawanego przez uniwersytet w Tel Awiwie. Obecnie zajmuje się kwestią ochrony i bezpieczeństwa w historii Żydów oraz pracuje nad antologią retrospektywną swoich artykułów poświęconych tematyce stosunków polsko-żydowskich, wydanych w ciągu ostatnich 35 lat.

Wróć na górę strony

Christhardt Henschel jest pracownikiem naukowym Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Interesuje się historią Polski XIX i XX wieku i dziejami Żydów w Europie Środkowo-Wschodniej. Aktualnie prowadzi badania w ramach projektu „Północne Mazowsze między polską państwowością a niemiecką władzą okupacyjną w połowie XX wieku”. Opublikował m.in.: Jabłonna als Erinnerungsikone: Juden in den polnischen Streitkräften 1918–1939 (2010), Wprowadzenie w tomie Juden im Militär. Erfahrung und Erinnerung im 19. und 20. Jahrhundert. Schwerpunkt im Jahrbuch des Simon-Dubnow-Instituts (2013), Nationalisierung und Pragmatismus. Staatliche Institutionen und Minderheiten in Polen 1918–1939 (2013; z S. Stachem), Frontline Soldiers into Farmers. Military Colonisation in Poland after the First and the Second World War w tomie Property in Eastern Europe. The Notion, Institutions, and Practices of Property to Land in the 20th Century (2015). 

Wróć na górę strony

Kamil Kijek jest adiunktem w Katedrze Judaistyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół problemów nowoczesnej polityki i świadomości żydowskiej w XX wieku, w szczególności w Europie Środkowo-Wschodniej i na Bliskim Wschodzie, a także transnarodowych związków między społecznościami żydowskimi w tych miejscach i w Ameryce Północnej. Interesuje się również problemami politycznego modernizmu, przemocy politycznej, relacji między teorią społeczną, historią polityczną a historią społeczną i kulturową, związkami między kulturą dnia codziennego a masową polityką. Opublikował m.in.: Was It Possible to avoid „Hebrew Assimilation”? Hebraism, Polonization, and the Zionist „Tarbut” School System in the Last Decade of Interwar Poland (2016), Dzieci modernizmu. Świadomość, kultura i socjalizacja polityczna młodzieży żydowskiej w Polsce międzywojennej (2017), Between love of Poland, symbolic violence and anti-Semitism. On the idiosyncratic effect of the state education system among the Jewish youth in Interwar Poland (2018). Obecnie pracuje nad historią społeczności żydowskiej w Dzierżoniowie i jej związkach z centrami świata żydowskiego w latach 1945-1950, a także kończy kilka publikacji dotyczących przemocy antyżydowskiej w międzywojennej Polsce.

Wróć na górę strony

Jerzy Kochanowski jest profesorem zwyczajnym w Instytucie Historycznym UW i redaktorem naczelnym „Przeglądu Historycznego”. W latach 2000-2005 pracował w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie. Był  stypendystą Imre-Kertesz-Kolleg w Jenie. Specjalizuje się w najnowszej historii politycznej i społecznej Polski i Europy Wschodniej. Opublikował m.in.: Węgry. Od ugody do ugody 1867-1990 (1997), W polskiej niewoli. Niemieccy jeńcy wojenni w Polsce 1945-1950 (2001), Zanim powstała NRD. Polska wobec radzieckiej strefy okupacyjnej Niemiec 1945-1949 (2008), Tylnymi drzwiami. „Czarny rynek” w Polsce 1944-1989 (2010), Rewolucja międzypaździernikowa. Polska 1956-1957 (2017).

Wróć na górę strony

Artur Markowski jest  historykiem w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN oraz adiunktem w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizuje się w XIX-wiecznej historii społecznej Europy Wschodniej, w tym historii Żydów polskich i rosyjskich. Jest autorem książek: Między Wschodem a Zachodem. Rodzina i  gospodarstwo domowe Żydów Suwalskich w I połowie XIX wieku. Warszawa (2008) i Przemoc antyżydowska i wyobrażenia społeczne. Pogrom białostocki 1906 roku (2018) oraz licznych artykułów na temat pogromów Żydów  w Rosji i w Królestwie Polskim, m.in. Anti – Jewish Pogroms in the Polish Kingdom (2015).

Wróć na górę strony

Antony Polonsky jest emerytowanym profesorem Studiów nad Holokaustem na Brandeis University oraz głównym historykiem w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie. Współredaguje rocznik „Polin. Studies in Polish Jewry”. Jego najnowsza publikacja to trzytomowa historia Żydów w Polsce i w Rosji The Jews in Poland and Russia (2010-2012; w roku 2013 została wydana jednotomowa wersja skrócona pt. The Jews in Poland and Russia. A Short History). Wyróżniony doktoratami honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (2010) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (2014). W roku 2011 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski Polonia Restituta oraz Krzyżem Oficerskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy”.

Wróć na górę strony

Eugenia Prokop-Janiec jest profesorem zwyczajnym w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyczką literatury i kultury, edytorką, redaktorką serii „Studia Polsko-Żydowskie” (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego). Główny obszar jej zainteresowań stanowi nowoczesna literatura, krytyka literacka i prasa. Specjalizuje się w badaniach literatury polsko-żydowskiej i polsko-żydowskich kontaktów kulturowych w XIX i XX wieku. Jest autorką prac poświęconych zagadnieniom tożsamości narodowej i kulturowej, nacjonalizmu, diaspory, procesów kulturowej hybrydyzacji, literackich reprezentacji etniczności i rasy, literatur pogranicza etnicznego, literatury i kultury popularnej. Opublikowała m.in.: Międzywojenna literatura polsko-żydowska jako zjawisko kulturowe i artystyczne (1992; w 2003 ukazała się wersja angielska pt. Polish-Jewish Literature in the Interwar Years), Literatura i nacjonalizm. Twórczość krytyczna Zygmunta Wasilewskiego (2004), Pogranicze polsko-żydowskie. Topografie i teksty (2013). Obecnie przygotowuje edycję twórczości polsko-żydowskiego poety Stefana Pomera oraz serię studiów na temat kobiecej literatury nowoczesnej.

Wróć na górę strony

Marcos Silber jest starszym wykładowcą na Wydziale Historii Żydów Uniwersytetu w Hajfie, dziekanem Wydziału Historii Żydów oraz dyrektorem Programu Studiów nad Polsko-Żydowską Historią i Kulturą tamże. Główną sferą jego zainteresowań badawczych jest relacja pomiędzy przynależnością obywatelską a etniczną. Publikował prace poświęcone nacjonalizmowi diaspory żydowskiej w Polsce, Rosji i na Litwie na początku XX wieku, oraz filmowi żydowskiemu  i polskiemu a także kulturze popularnej w Polsce międzywojennej, stosunkom polsko-izraelskim i migracjom. Wydał m.in: Different Nationality, Equal citizenship! The Efforts to Achieve Autonomy for Polish Jewry during the First World War (2014, po hebrajsku) oraz: Polish-Israeli Diplomatic Relations, a selection of documents (1945-1967) (2009, wyd. polskie i hebrajskie; z S. Rudnickim). Przygotowuje publikację kolekcji dokumentów Żydowskich Rad Narodowych w Europie Wschodniej z lat 1917-1919 pod jego redakcją, która będzie wydana jako kolejny tom serii „Archive of Jewish History and Culture”   i książkę poświęconą przenikaniu motywów i praktyk pomiędzy polskim nacjonalizmem a syjonizmem.

Wróć na górę strony

Stephan Stach jest historykiem w Instytucie Historii Współczesnej Czeskiej Akademii Nauk. Do jego zainteresowań badawczych należą stosunki polsko-żydowskie w XX wieku, mniejszości narodowe w Europie Wschodniej i dzieje dysydentów z Europy Środkowo-Wschodniej w latach 70. i 80 XX wieku. W roku 2015 obronił doktorat na podstawie pracy o koncepcjach i praktykach inkluzji mniejszości narodowych w Polsce międzywojennej. Współkierował projektem badawczym o debatach historycznych wśród środkowo-wschodnio-europejskich dysydentów. Opublikował m.in.: Gegengeschichte. Zweiter Weltkrieg und Holocaust im ostmitteleuropäischen Dissens (2015; z P. Hallamą), Religion in the Mirror of Law. Eastern European Perspectives from the Early Modern Period to 1939 (2016; z Y. Kleinmann i T. Wilson). W przygotowaniu: Nationalitätenpolitik aus der zweiten Reihe. Konzepte und Praktiken zur Einbindung nationaler Minderheiten in Piłsudkis Polen (1926-1939). Obecnie zajmuje się analizą roli Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie w kształtowaniu pamięci Zagłady Żydów podczas zimnej wojny.

Wróć na górę strony

Darius Staliūnas pełni funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Historii Litwy w Wilnie (od 2000). Jest redaktorem „Lithuanian Studies Series” wydawanych przez Academic Studies Press (Boston, USA). Wykłada na Uniwersytecie Wileńskim.  Jest autorem publikacji: Making Russians. Meaning and Practice of Russification in Lithuania and Belarus after 1863 (2007), Enemies for a Day: Antisemitism and Anti-Jewish Violence in Lithuania under the Tsars (2015) oraz Lithuanian Nationalism and the Vilnius Question, 1883-1940 (2015; z D. Mačiulisem). Jest również współredaktorem tomów: The Vanished World of Lithuanian Jews (2004; z A. Nikžentaitisem i S. Schreinerem), Pragmatic Alliance. Jewish-Lithuanian Political Cooperation at the Beginning of the 20th Century (2011; z V. Sirutavičiusem) oraz Spatial Concepts of Lithuania in the Long Nineteenth Century (2016). Jest członkiem redakcji wielu periodyków naukowych, m.in. „Ab Imperio”, „Nordost-Archiv. Zeitschrift für Regionalgeschichteˮ, „Prace Historyczneˮ, „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniejˮ, „Lithuanian Historical Studiesˮ.  W kręgu jego naukowych zainteresowań są: rosyjska polityka narodowościowa w tzw. Regionie Północno-Zachodnim (Litwa i Białoruś), konflikty etniczne oraz problem miejsc pamięci w Europie Środkowo-Wschodniej.

Wróć na górę strony

Dariusz Stola jest historykiem, dyrektorem Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, profesorem w Instytucie Studiów Politycznych PAN. W swoich badaniach zajmował się historią stosunków polsko-żydowskich, historią PRL i historią migracji międzynarodowych w XX wieku. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych i 10 książek, w tym: Nadzieja i zagłada (1995), Kampania antysyjonistyczna w Polsce 1967-1968 (2000), Patterns of Migration in Central Europe (2001, z C. Wallace), PRL. Trwanie i zmiana (2003, z M. Zarembą), Kraj bez wyjścia? Migracje z Polski 1948-1989 (2010), PZPR jako machina władzy (2012, z K. Persakiem); jest też autorem trzech podręczników historii dla szkół średnich. Jego książki były wielokrotnie nagradzane. Jest wieloletnim wykładowcą akademickim, uczestnikiem projektów badawczych oraz członkiem rad naukowych szeregu polskich i międzynarodowych instytucji i czasopism. Za zasługi dla badań nad historią najnowszą otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Wróć na górę strony

Tamara Sztyma jest historyczką sztuki, absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego oraz Oxford Centre for Hebrew and Jewish Studies. W roku 2007 na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, obroniła pracę doktorską poświęconą twórczości Henryka Glicensteina,  polskiego rzeźbiarza żydowskiego pochodzenia. Autorka licznych artykułów i publikacji na temat sztuki żydowskiej XIX i XX wieku. W latach 2008-2013 była członkinią zespołu kuratorskiego pracującego nad wystawą stałą Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, odpowiedzialną za galerię Na żydowskiej ulicy, poświęconą międzywojniu. Obecnie pracuje jako kuratorka wystaw czasowych w Muzeum POLIN.    

Wróć na górę strony

Michał Trębacz jest doktorem historii, kierownikiem Działu Naukowego w Muzeum POLIN. Jego zainteresowania badawcze obejmują: historię społeczno-polityczną XX w., ze szczególnym uwzględnieniem dziejów Żydów oraz biografistyki. Był uczestnikiem kilku międzynarodowych grantów z dziedziny historii międzywojnia oraz II wojny światowej, m.in. „Archiwum Ringelbluma – pełna edycja”. Opublikował książkę Izrael Lichtenstein (1883-1933). Biografia żydowskiego socjalisty, jest redaktorem tomów: Zagłada Żydów na polskiej prowincji oraz Józef Zelkowicz. Notatki z getta łódzkiego (1941-1944).

Wróć na górę strony

Theodore R. Weeks jest profesorem historii na Southern Illinois University w Carbondale, gdzie wykłada nowoczesną historię Rosji, Europy i świata.  Uczył również w Kolegium Europejskim w Warszawie oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorem m.in: Nation and State in Late Imperial Russia: Nationalism and Russification on the Western Frontier, 1863-1914 (1996), From Assimilation to Antisemitism: the “Jewish Question” in Poland, 1850-1914 (2006) oraz Vilnius between Nations 1795-2000 (2015). Obecnie bada historię radia w międzywojennej Polsce (1920-1939).

Wróć na górę strony

Piotr Wróbel kieruje Studiami Polskimi w Instytucie Historii uniwersytetu w Toronto. Wcześniej wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, na uniwersytecie Ann Arbor w Michigan, na Michigan State University w East Lansing oraz na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie Warszawskim w roku 1984, po czym prowadził badania naukowe w Instytucie Historii Europy w Moguncji, na uniwersytecie Humboldta w Berlinie, przy Instytucie Studiów Polsko-Żydowskich w Oksfordzie oraz w Muzeum Holokaustu w Waszyngtonie. Specjalizuje się w historii mniejszości narodowych, zwłaszcza mniejszości żydowskiej w Europie Środkowo-Wschodniej w XX wieku, szczególnie w okresie I wojny światowej. Bada również historię przemocy i nacjonalizmów. Opublikował m.in.: The Seeds of Violence. The Brutalization of an East European Region, 1917-1921 (2003), Nation and History. Polish Historians from the Enlightenment to the Second World War (2006; współredaktorzy: P. Brock i J. D. Stanley) oraz The Origins of Modern Polish Democracy (2010; współredaktorzy: M. B. B. Biskupski i J. S. Pula). Obecnie pracuje nad jednotomowym wydaniem historii Żydów w Polsce (od X do XXI wieku).

Wróć na górę strony

Maciej Zakrocki - dziennikarz radiowy i telewizjny. Autor i współautor setek programów historycznych (Sensacje XX wieku, Encyklopedia II wojny światowej, Archiwum XX wieku, Tajna Historia Zimnej Wojny, Tajna Historia ZSRR, Fałszywy kadr, Ogniem i mieczem wg Szymona Kobylińskiego, Łowcy tajemnic, Byłem żołnierzem Wehrmachtu), pojedynczych filmów dokumentalnych o tematyce historycznej. W ostatnich latach  współtworzył i prowadził popularny cykl w TVP Historia „Spór o historię”. Był gospodarzem w sumie 136 programów! Przez wiele lat tworzył, prowadził, wydawał setki programów publicystycznych w TVP. Na antenie TVP INFO przez 9 lat realizował cykl „Debata po europejsku” produkowany w Parlamencie Europejskim. W latach 1997-2008 był wydawcą blisko 500-set programów publicystycznego cyklu FORUM, co opisał w książce „FORUM 500”. Był autorem i wydawcą wielu programów związanych z procesem integracji Polski z NATO i z UE. Swoją pracę i drogę Polski do UE opisał w książce „Przepustka do Europy”, wydanej w 2014 roku. Zrealizował dla TVP wywiady z czołowymi politykami polskimi i europejskimi: Lech Wałęsa, Donald Tusk, Aleksander Kwaśniewski, Jerzy Buzek, Włodzimierz Cimoszewicz, Jan Krzysztof Bielecki, Lech Kaczyński, Bronisław Komorowski, Leszek Miller, Waldemar Pawlak, Richard von Weizsäcker, Guy Verhostadt, David Cameron, Michail Saakaschwili, Jose Barroso, Hans Gert Pöttering, Pat Cox , Martin Schulz,  itd. Od ponad 4 lat prowadzi popularne audycje w radiu TOK FM (Co się stało, Magazyn Europejski, Historie Polski), ma na swoim koncie także artykuły dla prestiżowych tygodników POLITYKA i Newsweek.

Wróć na górę strony

Andrei Zamoiski jest historykiem urodzonym w Mińsku na Białorusi, absolwentem uniwersytetu w Homlu (1999), oraz Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego w Mińsku (2002). W latach 2002-2003 wykładał historię na Uniwersytecie w Homlu, a w latach 2003-2007 studiował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Socjologii i Filozofii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W roku 2008 obronił pracę doktorską na Uniwersytecie w Białymstoku. W latach 2009-2014 pracował w białoruskim Centrum Badania Danych Elektronicznych w Mińsku. W latach 2014-2016 był członkiem zespołu pracującego nad projektem CENDARI we Friedrich-Meinecke-Institut, Freie Universität Berlin, gdzie od 2016 roku prowadzi własne badania naukowe. Jest autorem monografii poświęconej transformacji białoruskich sztetli w okresie międzywojennym, oraz licznych publikacji na temat historii Żydów w ZSRR historii Białorusi po I wojnie światowej, historii psychiatrii i psychiatrów oraz eugenice w ZSRR. Obecnie pracuje nad książką o żydowskich lekarzach w ZSRR w okresie  międzywojennym. Opublikował m.in.: Transformacjia miesteczek Sowietskoj Belarusi. 1918-1939 (2013), Military Pogroms, Jewish self-defense units and the new order in the Belarusian lands, 1918 -1921 (2016), Eugenics on the Periphery: or why a ‘Belarusian Eugenic Project’ did not Come True (1918-44) (2016).

Wróć na górę strony

Konrad Zieliński jest profesorem zwyczajnym, kierownikiem Zakładu Badań Etnicznych Wydziału Politologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zajmuje się dziejami i kulturą Żydów w Polsce i w Rosji, wybranymi aspektami polityki narodowościowej w ZSRR, procesami migracyjnymi, stosunkami etnicznymi i wyznaniowymi. Jest wiceprzewodniczącym Rady Programowej Żydowskiego Instytutu Historycznego. Jego dorobek naukowy obejmuje około 150 prac, w tym kilka monografii i książek, których był redaktorem. Najważniejsze publikacje: Stosunki polsko-żydowskie na ziemiach Królestwa Polskiego w czasie pierwszej wojny światowej (2005), O Polską Republikę Rad. Działalność polskich komunistów w Rosji Radzieckiej 1918-1922 (2013), współautor The Lost World. Polish Jews. Photographs from 1918-1939 (2015). Zajmuje się m.in. pogromami Żydów w Galicji w pierwszych latach niepodległości.

Wróć na górę strony

Joshua D. Zimmerman jest profesorem historii i kierownikiem Studiów nad Holokaustem w Yeshiva University. Jest autorem książki The Polish Underground and the Jews, 1939-1945 (2015), która ukazała się w wersji poprawionej i uaktualnionej pt. Polskie Państwo Podziemne i Żydzi w czasie II wojny światowej (2018). Napisał też Poles, Jews and the Politics of Nationality: The Bund and the Polish Socialist Party in Late Tsarist Russia” (2004). Jest również redaktorem tomów: Contested Memories: Poles and Jews during the Holocaust and its Aftermath (2003) oraz Jews in Italy under Fascist and Nazi Rule, 1922-1945 (2005).

Wróć na górę strony

Jolanta Żyndul jest historyczką, specjalizującą się w historii Żydów w Polsce i dziejach stosunków polsko-żydowskich w XIX i XX wieku. Zajmowała się przede wszystkim badaniem antysemityzmu (w szczególności pogromów i legendy mordu rytualnego) oraz politycznych aspektów współżycia polsko-żydowskiego (projekt autonomii narodowo-kulturalnej, działalność syjonistów w polskim parlamencie, działalność Apolinarego Hartglasa). Pracowała na Uniwersytecie Warszawskim, w Muzeum POLIN, obecnie w jest zatrudniona Żydowskim Instytucie Historycznym. Przygotowuje dwutomową pracę poświęconą relacjom Józefa Piłsudskiego z Żydami. Opublikowała m.in. Zajścia antyżydowskie w Polsce w latach 1935-1937 (1994), Państwo w państwie? Autonomia narodowo-kulturalna w Europie Środkowowschodniej w XX wieku (2000), Kłamstwo krwi. Legenda mordu rytualnego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku Warszawa (2011).