Meet the Family: Hillel Seidman

Barbara Kirshenblatt-Gimblett jest Główną kuratorką wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, na stanowisku imienia Ronalda S. Laudera, profesor emerytowana na Uniwersytecie Nowojorskim. Autorka między innymi książek: “Destination Culture: Tourism, Museums, and Heritage”; “Image Before My Eyes: A Photographic History of Jewish Life in Poland, 1864–1939” (z Lucjanem Dobroszyckim), i “They Called Me Mayer July: Painted Memories of Jewish Life in Poland Before the Holocaust” (z Mayerem Kirshenblattem). Otrzymała honorowe doktoraty z Jewish Theological Seminary of America, na Uniwersytecie w Hajfie i Uniwersytecie Indiany. Członkini Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk. Otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej. W 2020 została laureatką Nagrody im. Dana Davida. Jest członkinią rady Council of American Jewish Museums, Muzeum Żydowskiego w Wiedniu, Muzeum Żydowskiego w Berlinie oraz Żydowskiego Muzeum i Centrum Tolerancji w Moskwie, doradza przy projektach muzealnych na Litwie, Białorusi, w Albanii, Izraelu i Stanach Zjednoczonych.

Naomi Seidman jest profesorką sztuki na Uniwersytecie w Toronto. Wcześniej pełniła funkcję profesorki Kultury Żydowskiej w Graduate Theological Union w Berkeley. W 2016 roku została styendystką Guggenheima. Wydała między innymi "Faithful Renderings: Jewish-Christian Difference and the Politics of Translation" (University of Chicago Press, 2006) oraz "The Marriage Plot; or, How Jews Fell in Love with Love, and with Literature" (Stanford University Press, 2016). Jest córką Hillela Seidmana, archiwisty Judenratu getta warszawskiego i autora ważnego dziennika opisującego życie w getcie. Sama uczyła się w szkole Bais Jaakow.

Hillel Seidman (1907–1995) był pisarzem i dziennikarzem urodzonym w Buczaczu (obecnie Ukraina) w zamożnej rodzinie chasydzkiej. Uzyskał tytuł doktora na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował u znanego profesora historii Majera Bałabana. W czasie wojny przebywał w getcie warszawskim, gdzie prowadził dziennik. Był archiwistą i sekretarzem w Judenracie. Uciekł z getta w styczniu 1943 roku. Uzyskał fałszywy paszport paragwajski. Jako obywatel południowo-amerykańskiego państwa został deportowany do obozu Vittel we Francji, gdzie został wyzwolony przez Armię Amerykańską we wrześniu 1944 roku. Seidman jest autorem wielu książek po polsku, hebrajsku, jidysz i angielsku dotyczących żydowskiej edukacji, etycznego wymiaru uboju rytualnego, świąt żydowskich, komentarzy biblijnych, biografii rabinów i polityków, których znał. Jego pracą o nieprzemijającym oddziaływaniu jest „Dziennik z warszawskiego getta”, który ukazuje życie religijne w getcie i był pierwszym opublikowanym po wojnie tego typu świadectwem. Napisany w jidysz dziennik początkowo ukazywał się w odcinkach w prasie w 1945 roku, by później zostać wydanym w czterech językach, jako książka. 
Przed wojną i po wojnie Seidman był działaczem Agudat Israel, organizacji reprezentującej religijnych Żydów na całym świecie. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w 1950 roku, gdzie pracował jako dziennikarz prasy w języku jidysz. Osiadł na Brooklynie, gdzie pisał dalej książki. Pełnił funkcję przewodniczącego Jewish Nazi Victims Organization of America (Żydowskiej Organizacji Ofiar Nazistowskich w Ameryce). Życie i spuścizna Hillela Seidmana łączą w sobie oddanie ideom chasydyzmu, dyscyplinę intelektualną oraz żywotny kosmopolityzm.