Anna Królikiewicz
image
image
Anna Królikiewicz urodziła się 7 lutego 1970 r. W 1993 r. uzyskała dyplom na Wydziale Malarstwa ASP Gdańsk. W roku 2000 uzyskała stopień naukowy doktora, w 2010 – doktora habilitowanego (zaczęła wówczas prowadzić Czwartą Pracownię Rysunku). W 2018 r. otrzymała tytuł naukowy profesora nadany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.
W latach 2001-2003 Anna Królikiewicz uczyła w kilku pracowniach na wydziałach Sztuki i Projektowania Graficznego Bilkent University w Ankarze, od 2013 wykłada przedmiot Kształt Smaku w School of Form w Poznaniu. Jest oddana monumentalnemu rysunkowi i instalacji, zdarza się, że pisze (np. w stałej kolumnie w magazynie "USTA" poświęconej związkom sztuk pięknych i pokarmu).
Jest autorką wielu wystaw indywidualnych, brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, swoje prace pokazywała m.in.:
- w Nowym Jorku, Stambule, Ankarze, Kilonii, Brukseli,
- na międzynarodowych festiwalach sztuki współczesnej,
- w opuszczonym sklepie mięsnym w Sopocie,
- refektarzu Zakonu Kartuzów,
- oliwskim lesie,
- pustym mieszkaniu na krakowskim Salwatorze.
Na przełomie 2018/2019 pracowała nad scenografią do dramatu według powieści Alexandra Dumas: "Die Bartholomäusnacht" w Theater Freiburg w Niemczech.
Jest współautorką, redaktorką naukową i współwydawcą monografii naukowej "Międzyjęzyk", porządkującej wątek użycia pokarmu jako medium w sztuce współczesnej, foodarcie, sztuce relacyjnej, w polu malarstwa, antropologii, historii sztuki.
Została laureatką nagród rektorskich za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne, dwukrotną stypendystką miasta Sopot oraz Marszałka Województwa. Otrzymała także:
- nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska za 25 lat pracy twórczej,
- nagrodę Muzeum Sopotu w dziedzinie Kultury i Sztuki 2019,
- nominację do tytułu Człowieka Roku w Kulturze 2019 i 2020 (Pomorskie Sztormy 2019 i 2020),
- nominację finałową do nagrody Spelendor Gedanensis 2020,
- odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej – w 2019 r.
(…) "Pokarm (a w nim smak, kolor, zapach, tekstura, dźwięk i temperatura) wydał mi się dziewięć lat temu fascynującym sposobem kontynuowania wątku rozwijanego przeze mnie w sztuce od 20 lat. W najnowszych, jeszcze dosłownie «gorących» pracach składających się na cykl wybrałam go jako medium. Medium wypełnione znaczeniami, emocjami i często teatralnością dzięki protokołom jedzenia, dyskursom gastronomicznym, kulinarnym szyfrom, tradycyjnym i nowatorskim technikom kucharskim.
Wszystko to, co ma związek z jedzeniem, a więc i jego nieodłącznymi aspektami: głodem i postem; to, co jest sprawą obyczaju, nawyku, prawa, formalnej etykiety, boskiego rytuału, nakazem i zakazem, trucizną i tabu, co ma kontekst społeczny, polityczny, etyczny, co wiąże się z religijna czystością Żydów, Hindusów, Muzułmanów i ukrytym związkiem z higieną i kodami sanitarnymi, to co wreszcie wiąże się z konsumpcją i resztkami po «uczcie». To, co jest wystawionym przed oczy obfitym stołem, i to, co jest pozbywaniem się odpadów i śladów po biesiadzie, w miejscach poza celebracją. Tego używam dziś zamiast dotychczasowego języka rysunku. (…)"
fragment manifestu artystki
