Meet the Family: Ilya Schor

Barbara Kirshenblatt-Gimblett jest Główną kuratorką wystawy stałej Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, na stanowisku imienia Ronalda S. Laudera, profesor emerytowana na Uniwersytecie Nowojorskim. Autorka między innymi książek: “Destination Culture: Tourism, Museums, and Heritage”; “Image Before My Eyes: A Photographic History of Jewish Life in Poland, 1864–1939” (z Lucjanem Dobroszyckim), i “They Called Me Mayer July: Painted Memories of Jewish Life in Poland Before the Holocaust” (z Mayerem Kirshenblattem). Otrzymała honorowe doktoraty z Jewish Theological Seminary of America, na Uniwersytecie w Hajfie i Uniwersytecie Indiany. Członkini Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk. Otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej. W 2020 została laureatką Nagrody im. Dana Davida. Jest członkinią rady Council of American Jewish Museums, Muzeum Żydowskiego w Wiedniu, Muzeum Żydowskiego w Berlinie oraz Żydowskiego Muzeum i Centrum Tolerancji w Moskwie, doradza przy projektach muzealnych na Litwie, Białorusi, w Albanii, Izraelu i Stanach Zjednoczonych.

Mira Schor jest nowojorską artystką i pisarką cenioną za wspieranie kultury wizualnej oraz wkład w feministyczny nurt w historii sztuki. Schor obroniła pracę dyplomową z malarstwa w 1973 r. w Academy of Art University w Kalifornii (CalArts), gdzie była członkinią CalArts Feminist Art Program oraz wzięła udział w historycznej feministycznej instalacji artystycznej „Womanhouse”. Jest laureatką prestiżowych nagród w dziedzinie malarstwa, przyznanych przez Guggenheim, Rockefeller, Marie Walsh Sharpe, Pollock-Krasner Foundations oraz the College Art Association’s Frank Jewett Mather Award in Art Criticism. Jej prace były pokazywane na wystawach w takich muzeach, jak The Jewish Museum, The Hammer Museum, MoMA P.S.1 oraz Kunsthaus Graz. Mira Schor jest autorką następujących pozycji: “A Decade of Negative Thinking: Essays on Art, Politics, and Daily Life” (2009), “Wet: On Painting, Feminism, and Art Culture” (1997). Prowadzi także bloga “A Year of Positive Thinking”. Była także współredaktorką pisma M/E/A/N/I/N/G. W 2019 r. otrzymała nagrodę Women’s Caucus for Art Lifetime Achievement Award za całokształt osiągnieć w sztuce, w szczególności za dokonania w nurcie feminizmu w dziedzinie malarstwa, historii sztuki oraz krytyki. Uczy w The New School — Parsons Fine Arts. W latach 2019/20-21 przebywa na rezydencji artystycznej w Sharpe-Walentas Studio Program, Brooklyn.  W dziedzinie sztuki Schor jest reprezentowana przez Lyles & King Gallery w Nowym Jorku.

Ilya Schor (1904 –1961) był malarzem, jubilerem, grawerem, rzeźbiarzem oraz uznanym twórcą precjozów związanych z obrządkiem judaistycznym. Urodził się w 1904 r. w Złoczowie, na terenie Austro-Węgier, potem II Rzeczpospolitej Polskiej. Pochodził z chasydzkiej rodziny. Po nauce metaloplastyki i grawerstwa, studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1937 r. Ilya Schor przeniósł się do Paryża, gdzie dołączyła do niego jego żona Resia Schor. Po ucieczce z Paryża w maju 1940 r., małżeństwo Schorów wyjechało z Marsylii przez Lizbonę do Stanów Zjednoczonych w grudniu 1941 r. Po przybyciu do Nowego Jorku Ilya Schor oddał się swojej twórczości, dzięki której mógł przywołać wspomnienia o życiu Żydów w sztetlach wschodniej Europy. Pracował w wielu różnych dziedzinach sztuki. Powierzano mu prace artystyczne w większości synagog w Stanach Zjednoczonych. Schor stworzył drzeworyty ilustrujące prace filozofa i teologa Abrahama Joshua Heschela “The Earth is The Lord’s” oraz “The Sabbath”. Ilustracje do tych dzieł był wydawane w niezmienionej postaci przez 70 lat. W 1965 r. odbyła się retrospektywa twórczości Ilyi Schora w Muzeum Żydowskim w Nowym Jorku. Jego prace znajdują się w kolekcjach Metropolitan Museum of Art, the Jewish Museum, The Jerusalem Great Synagogue Jacob and Belle Rosenbaum Mezuzah Collection, the North Carolina Museum of Art oraz the Museum of Fine Arts w Bostonie.

Resia Schor (1910-2006) była urodzoną w Polsce artystką, która żyła i tworzyła w Nowym Jorku od 1941 r. aż do jej śmierci w 2006 r. Schor urodziła się w Lublinie lub w pobliskiej Łęcznej. Pochodziła z konserwatywnej żydowskiej rodziny. Za zachętą matki, Resia w 1929 lub 1930 r. przeniosła się do Warszawy, by rozpocząć studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych. Na uczelni poznała swojego przyszłego męża, Ilya Schora. Małżeństwo Schorów mieszkało w Paryżu przed wojną i wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych w grudniu 1941 r. Rodziny Resi i Ilyi nie przeżyły Zagłady. Schorowie mieli dwie córki, które urodziły się w Nowym Jorku: artystkę i pisarkę Mirę Schor oraz badaczkę francuskiej literatury i teorii feministycznej Naomi Schor. Resia Schor pokazywała swoje obrazy pod nazwiskiem Resia Ain na wystawach w Nowym Jorku w latach 50. XX wieku. Po śmierci męża w 1961 r. Resia pracowała głównie w dziedzinie metaloplastyki, tworząc unikatową biżuterię i judaika, a także multimedialne rzeźby w modernistycznym abstrakcyjnym stylu z malarskim wyczuciem koloru i faktury. W 2000 r. odbyła się wystawa mezuz jej autorstwa w Yeshiva Museum w Nowym Jorku. Jej rzeźby zostały pokazane na wystawie „Abstract Marriage: Sculpture by Ilya Schor and Resia Schor” w Provincetown Art Association and Museum w 2013 r.