Nie idź za mną. Spacer miejski w rocznicę deportacji z getta warszawskiego

22 lipca 1942 roku Niemcy rozpoczęli tzw. wielką akcję deportacyjną – wywózki Żydów z getta warszawskiego do obozu zagłady w Treblince. Podczas rocznicowego spaceru miejskiego opowiemy o dramatycznych wyborach, jakich musieli wówczas dokonywać mieszkańcy dzielnicy zamkniętej oraz o tym, jak przypadek mógł zdecydować o czyimś życiu lub śmierci.

• 24 lipca (niedziela), godz. 14.30-16.30
• bilety: normalny 20 zł, ulgowy 15 zł, KUP BILET >>
• prowadzenie: Anita Borkowska
• miejsce zbiórki: hol główny muzeum

Kim byli ludzie, którzy po wielu miesiącach życia w getcie otrzymali nakaz przygotowania się do "przesiedlenia na Wschód"? Jakie metody zastosowali Niemcy, aby sprawnie przeprowadzić deportację?

W czasie spaceru przypomnimy okoliczności powstania tzw. żydowskiej dzielnicy mieszkaniowej. Opowiemy o życiu w getcie od momentu jego utworzenia do rozpoczęcia wysiedleń, o codziennej egzystencji stłoczonych w nim ludzi i ich wysiłkach, by fizycznie i duchowo przetrwać ten trudny czas. Pokażemy także, jak zróżnicowana była społeczność żydowska, która znalazła się za murem getta, zarówno pod względem języka czy stosunku do religii, jak i poglądów politycznych, postaw i zachowań w obliczu tragicznych wydarzeń. Podczas spaceru opowiemy między innymi o:

• Adamie Czerniakowie, przewodniczącym Judenratu, który po otrzymaniu od Niemców rozporządzeń w sprawie wysiedlenia decyduje się odebrać sobie życie;
• Adinie Blady-Szwajger, lekarce, która poda chorym dzieciom truciznę, aby oszczędzić im cierpienia w trakcie transportu do Treblinki;
• Marysi Ajzensztadt, młodej śpiewaczce, która ginie, ponieważ nie chce rozłączyć się z ukochanym ojcem;
• Emanuelu Ringelblumie, twórcy tajnego archiwum getta, który próbuje ratować ludzi czekających na pociągi śmierci, ale kontynuuje też swoją misję historyka – gromadzi materiały dokumentujące rozgrywający się przed jego oczyma dramat.